Staatssecretaris Bart Tommelein wordt Rode Kruisvrijwilliger

Woensdag 17 juni liep staatssecretaris voor de bestrijding van sociale fraude Bart Tommelein mee met enkele Rode Kruisvrijwilligers. Na een misverstand waarbij de staatssecretaris in een krant leek te suggereren dat onze vrijwilligers zich in het zwart lieten betalen, nodigden wij hem uit om van zeer dichtbij kennis te maken met de werking van het Rode Kruis-Vlaanderen.

De uitspraak van Bart Tommelein raakte alle 13.500 Rode Kruisvrijwilligers in hun hart want ze zetten zich gratis in en worden dus niet betaald voor hun diensten.  Net daarom willen we duidelijk maken hoe wij “werken”. De staatssecretaris ging onmiddellijk op deze uitnodiging in en wordt voor even zelf vrijwilliger in Gent.

Staatssecretaris Tommelein als brugvrijwilliger

Bart Tommelein assissteerde niet alleen bij een initiatie eerste hulp, hij kroop ook in de huid van een brugvrijwilliger. Het brugvrijwilligerproject zorgt ervoor dat vrijwilligers ‘maatschappelijk kwetsbare’ kinderen helpen bij het maken van hun huiswerk. Vaak gaat het dan over kindjes waarvan de ouders geen Nederlands spreken. In 2014 hielpen 440 Rode Kruisvrijwilligers mee om het huiswerk van 2.615 kinderen tot een goed einde te brengen. Er is vanuit scholen heel erg veel vraag naar deze brugvrijwilligers die met heel veel geduld, kennis van zaken en ja –veel liefde- hun brugvrijwilligerkindje helpen.

Sociaal contact via het boekenkarretje

Nadien trok staatssecretaris Tommelein richting Zorgbib in UZ Gent waar hij aan de hand van een goed boek, cd of dvd het sociaal isolement van enkele patiënten hoopte te doorbreken. Het Rode Kruis heeft bijna 300 ‘zorgbibpunten’ verspreid over even veel zorginstellingen in Vlaanderen. Bij de zorgbib is het boek ook een aanleiding voor de vrijwilliger om tijd te maken voor een kort gesprekje met de patiënten. Zo kregen 135.103 mensen vorig jaar één van de 913 Zorgbibvrijwilligers over de vloer wat resulteerde in maar liefst 88.843 uren aan gezellige babbels.

De ene vrijwilliger is de andere niet

Wat het misverstand van de staatssecretaris aan het licht heeft gebracht is dat er over de term  ‘vrijwilliger’ spraakverwarring bestaat. Sommige organisaties, bijvoorbeeld de brandweer, betalen hun “vrijwilligers” in tegenstelling tot deze van het Rode Kruis wél een vergoeding voor hun tijdsinzet. Men zou in dat geval beter spreken van “freelance” medewerkers dan van “vrijwilligers”; immers, de essentie van een vrijwilligerstaak is dat deze niet vergoed wordt voor de ingezette tijd. Het kan zijn dat sommige organisaties misschien wel “in het zwart” betalen, maar het is zeer ongelukkig dat de staatssecretaris net een organisatie als voorbeeld gebruikt die dat uitgerekend en principieel nooit doet.

Definitie van vrijwilligerswerk

Rode Kruis-Vlaanderen merkt ook op dat er mensen zijn die zich wel degelijk voor anderen willen inzetten en anderen willen helpen zónder vergoed te willen worden. Veel vrijwilligers doen wat ze doen vanuit een goed-willen-doen-voor-andere-mensen-mentaliteit. Om die reden is Rode Kruis-Vlaanderen van mening dat niet alle vrijwillige inzet vergoed dient te worden. Een duidelijke omschrijving van het vrijwilligersstatuut dringt zich met andere woorden op. Zo wordt duidelijk wat als écht vrijwilligerswerk kan omschreven worden en wat niet.

Onkosten bij het Rode Kruis worden wél vergoed

We hebben het dan over verplaatsingen (gemaakte kilometers). En ook maaltijdvergoedingen: indien een dienst meer dan 5 uur duurt en er geen eten is voorzien door de organisatie, kan de vrijwilliger max. €10 per dag terugeisen. Ook andere kosten telefoon/gsm/mail/fax… : Indien mogelijk gebruikt de vrijwilliger materiaal van het Rode Kruis. Als dit niet kan, vult hij/zij een formulier in om de kosten te recupereren. De vrijwilliger kan hierbij kiezen tussen twee systemen van terugbetaling: bewezen kosten of forfaitaire vergoeding.