Je bent jong en je wordt vrijwilliger

Bio

• Naam: Arnaud Rogiers
• Geboortedatum: 02/05/1995
• Lokale afdeling: Rode Kruis-Lochristi
• Vrijwilliger sinds: 2012
• Vrijwilligersfuncties:
  • Lesgever eerstehulpverlening
  • Hulpverlener Hulpdienst
  • Adjunct-afdelingsverantwoordelijke Vorming
  • Initiator Jeugd Rode Kruis

“Zes jaar geleden ben ik Rode Kruisvrijwilliger geworden en ondertussen ben ik actief binnen de Hulpdienst, Vorming en Jeugd Rode Kruis. Ik ben er zo’n beetje ingerold omdat ik destijds taalkampen gaf en ik het mijn plicht vond om eerste hulp te leren voor het geval één van de kindjes tijdens het kamp iets tegen kwam. Na die cursus had de Rode Kruismicrobe mij helemaal te pakken en ben ik al snel vrijwilliger geworden.”

Is het evident om als jonge gast tijd vrij te maken om al dit vrijwilligerswerk te doen?

“Ik maak met veel plezier tijd vrij voor mijn afdeling. Het aantal uren dat je bezig bent, hangt trouwens ook af van week tot week. Is er een opleiding bezig en ben ik bijvoorbeeld de enige lesgever? Dan ben je er makkelijk een tiental uur per week mee bezig, maar als het zoals nu enkel gaat over het registreren van inschrijvingen, dan gaat dit slechts over een tweetal uurtjes. Onze afdeling is trouwens niet heel groot waardoor alle vrijwilligers een hecht team vormen. Dat maakt het natuurlijk nog zo plezant.”

Wat bezorgt jou als vrijwilliger de grootste uitdaging?

“Als lesgever is het altijd een beetje afwachten aan wie je opleiding geeft. Je komt als professional terecht bij leken en dat is vaak een echte uitdaging. Je kan je niet voorstellen welke vragen wij soms te horen krijgen! Bij een eerstehulpdienst komt het er dan weer op aan alert te blijven. Soms ben je actief in een heel rustige hulppost, maar het kan altijd dat er plots iets gebeurt. En dan is het de grootste uitdaging om je stress onder controle te houden. ”

Je haalt met andere woorden echt voldoening uit je vrijwilligerswerk?

“Ja, dat is zeker zo. Je krijgt heel vaak mailtjes – of zelfs chocolaatjes – van mensen die een opleiding gevolgd hebben. Het is vooral daarvoor dat we het allemaal doen. Voor die waardering, niet voor de chocolaatjes natuurlijk (lacht).”

Wat zal je altijd bijblijven van die zes jaar dat je al vrijwilliger bent?

“Dat zijn ongetwijfeld de aanslagen van maart 2016. We werden opgeroepen kort na de eerste aanslag in Zaventem en dan blijkt pas hoe hecht ons team is. Het is in zo’n omstandigheden goed om weten dat je op elkaar kan terugvallen en dat je ook achteraf nog bij elkaar terecht kan om de gebeurtenissen te verwerken.”

Je bent één en al enthousiasme als we je zo bezig horen, dus waarschijnlijk is deze laatste vraag een beetje overbodig. Zou je het anderen aanraden om ook Rode Kruisvrijwilliger te worden?

“Daar moet ik inderdaad niet over nadenken! Als vrijwilliger kom je dankzij het Rode Kruis op plaatsen waar je anders nooit komt, je komt in een toffe groep terecht én je krijgt er ontzettend veel voldoening voor in de plaats. Een echte meerwaarde dus!”