ICRC helpt mensen met een handicap opnieuw op de been

In Afghanistan helpt het Internationale Rode Kruiscomité (ICRC) mensen met een lichamelijke handicap om opnieuw een actieve rol op te nemen binnen de maatschappij en dat dankzij onder andere fysieke revalidatie, vorming, jobbegeleiding én sport. 

Zo'n 30 jaar geleden richtte het ICRC het allereerste revalidatiecentrum op in Kabul, maar ondertussen zijn er al zes andere orthopedische centra in Afghanistan die de eerste stap naar sociale reïntegratie mogelijk maken. Alberto Cairo, die al sinds 1990 werkzaam is in één van deze centra, getuigt: "Tot nu toe zijn reeds 147.000 patiënten geregistreerd in de 7 ICRC centra. Jaarlijks komen daar gemiddeld 9.000 mensen bij. Dit betekent dat we 19.000 kunstarmen en -benen en andere orthopedische hulpmiddelen per jaar maken. Maar iemand met een lichamelijke handicap heeft meer nodig dan enkel een prothese en de mogelijkheid om opnieuw te kunnen stappen. Hij of zij heeft nood aan reïntegratie in de maatschappij om op die manier terug de nodige waardigheid en zelfrespect op te bouwen."

Het leven van Nilofar na de bom

In 2002 werd Nilofar getroffen door een bomexplosie terwijl ze in de tuin aan het spelen was. Een buurman bracht haar naar het dichtsbijzijnde ziekenhuis, maar zijn alertheid kon niet verhelpen dat het meisje verlamd is voor de rest van haar leven. Na jaren revalidatie kreeg Nilofar de mogelijkheid om in 2011 aan de slag te gaan in één van de ICRC revalidatiecentra: "Mijn leven is helemaal veranderd. Sinds ik deze job kreeg, sta ik opnieuw op eigen benen en kan ik mijn familie financieel bijstaan."

Nilofar maakt bovendien ook deel uit van het basketbalteam in het centrum in Kabul. Ze was de eerste vrouw die zich kandidaat stelde voor het team, ondertussen zijn er al 35 vrouwelijke atleten en nemen ze geregeld deel aan wedstrijden. Nilofar is zelfs geselecteerd voor het Afghaanse nationale basketbalteam. 

Uitbreiding van de revalidatiecentra

Vorming, de kans om een vak te leren (en dus later een job te vinden), een lening om een eigen zaak op te starten, de kans om sport te beoefenen ... duidelijk onmisbaar in het proces om te reïntegreren. Dus begonnen de revalidatiecentra in 1997 uit te breiden. Er werden kamers voorzien met bureaus en schoolborden, een bank om leningen af te sluiten en een uitzendbureau.

En om het goede voorbeeld te geven, werd er in de centra aan 'positieve discriminatie' gedaan door enkel mensen met een handicap aan te werven. Momenteel zijn zo'n 800 medewekers in de centra ex-patiënten. Dit heeft een ongelooflijk positief effect op patiënten. Zij zien met eigen ogen dat ze geen schrik moeten hebben van de toekomst én de medewerkers zelf begrijpen ook beter waar de hele behandeling in de centra rond draait.