Internationale dag tegen landmijnen

Gewapende conflicten zouden geen slachtoffers meer mogen eisen eenmaal de vijandelijkheden beëindigd zijn. Nochtans blijven landmijnen, clustermunitie en andere explosieve oorlogsresten jaren na het einde van gewapende conflicten toeslaan en veroorzaken ze een onaanvaardbaar hoog dodentol en lijden in de getroffen regio’s.

Ottawa-verdrag

In 1997 werd het Ottawa-verdrag aangenomen dat een verbod op het gebruik, de opslag, de productie en de overdracht van antipersoonsmijnen inhoudt. Twee basisprincipes van het internationaal humanitair recht vormen de basis van dat verdrag. Het principe van onderscheid enerzijds en het verbod op het veroorzaken van onnodig leed anderzijds. 

Het Ottawaverdrag was het resultaat van het zogenoemde ’Ottawaproces’. De Canadese overheid lanceerde dat toen bleek dat de Eerste Herzieningsconferentie van het Conventioneel Wapenverdrag niet tot een verregaand verbod of beperking op antipersoonsmijnen zou komen. In oktober 1996 deed Canada een oproep voor een volledig verbod op antipersoonsmijnen.

In 1997 vond in Oslo een diplomatieke conferentie plaats voor een volledige ban van antipersoonsmijnen. Tijdens de slotzitting aanvaardden 89 staten het Verdrag. 162 staten zijn momenteel partij bij dit verdrag.

Wens je meer te lezen over het juridisch kader van explosieve oorlogsresten algemeen klik dan hier.

Uitdagingen bij ontmijnen

In Zimbabwe, bijna 40 jaar na het einde van het conflict, zijn er nog steeds landmijnen die de bevolking bedreigen. Vandaag, op de Internationale dag tegen landmijnen, wordt aandacht gevraagd voor deze problematiek.

In onderstaand filmpje zie je de uitdagingen verbonden aan het ontmijnen van dit gebied.