Lost and found

Een maandag in november. Navid, een 17-jarige Afghaan die asiel heeft gekregen in België, komt bij me langs om een opsporing te starten naar zijn ouders. Hij was tien jaar toen hij hen voor het laatst zag. Ze waren toen samen op de vlucht naar Europa en werden in Iran gescheiden door mensensmokkelaars. Sindsdien heeft hij geen nieuws meer over hen.

Jarenlang was Navid op de vlucht tot hij vorig jaar asiel aanvroeg in België. Navid wil er nu alles aan doen om zijn familie terug te vinden. We beslissen samen om alle zoekmogelijkheden te gebruiken. We zoeken in de Rode Kruisdatabank naar zijn familie, nemen contact op met Rode Kruisverenigingen in de regio en plaatsen ook zijn foto op de Family Links Website van het Internationale Rode Kruis. Eigenlijk een speld in een hooiberg, maar je weet maar nooit…

Twee maanden lang krijg ik vooral negatieve antwoorden van andere nationale verenigingen aan. Totdat op 16 december plots mails binnenstromen van het Internationale Rode Kruiscomité (ICRC) in Genève en Kaboel met als onderwerp: ‘positive match!’

- Maarten (links) en Navid bereiden zich voor op het Skypegesprek.

In de mails staat dat de moeder van Navid haar zoon herkend heeft op de website. Om er zeker van te zijn dat we geen vergissing maken, vraag ik aan mijn collega in Kaboel om een foto op te sturen van de moeder. Navid bevestigt dezelfde dag nog dat het zijn moeder is op de foto. Hij kan amper geloven dat hij zijn moeder gevonden heeft…

Als kers op de taart organiseren we een videochatgesprek via Skype in de gebouwen van het Rode Kruis. Navid verschijnt op zijn paasbest (ook al was het bijna kerstmis) voor het scherm en ziet na zeven lange jaren zijn moeder en zijn zus terug. Ook het VRT-nieuws was erbij en maakte dit filmpje.

Voor Navid en zijn familie geeft deze gelukte opsporing een nieuwe, positieve wending in hun leven, voor ons betekent het extra motivatie om ons voor elke opsporingsaanvraag maximaal in te zetten.