Interview met crisisvrijwilliger
Als zorgverlener sta je in deze crisis extra onder druk. De realiteit is dat jullie allemaal heldenwerk verrichten in zeer moeilijke omstandigheden. Daarom is het belangrijk om te zorgen voor voldoende rust en veiligheid. Ons zelfzorgplan kan jou hierbij helpen, net als onze tips voor zorgverleners. Dat iedereen op een bepaalde manier reageert op deze crisis, blijkt ook uit de getuigenis van één van onze crisisvrijwilligers.
Aurélie ging op zaterdag 22 maart voor het eerst helpen als crisisvrijwilliger. Het werd voor haar een interessante ervaring. Ze wil moedig haar eigen bezorgdheden delen met haar collega-vrijwilligers en onze vrijwilligersorganisatie. Ook de impact die deze nieuwe hulpactiviteit op haar naliet, wil zij bespreekbaar maken.
Als crisisvrijwilliger begin je naar alle waarschijnlijkheid niet met enorme ervaring aan deze nieuwe uitdaging. Maar ondanks de “nieuwigheid” is het belangrijk om jezelf goed te informeren en je eigen grenzen te respecteren. Zo voelde het voor Aurélie niet prettig om te werken zonder handschoenen, en gaf ze dit van bij de start van haar vrijwilligerswerk meteen duidelijk aan: “Ik begon met een klein hartje want ook al hou ik me aan de veiligheidsmaatregelen, je weet nooit of je misschien besmet bent. Toen ik toekwam, was het personeel heel dankbaar want door zieke collega's en de verplichte quarantaine van de bewoners is er meer werk, en minder handen om dat werk te doen. Ik kreeg meteen een mondmasker en een t-shirt van het woonzorgcentrum, maar handschoenen waren aanvankelijk niet voorzien. Omdat ik me toch zorgen maakte over het eventueel overbrengen van het virus, heb ik zelf naar handschoenen gevraagd. Dat was uiteindelijk geen probleem waardoor ik me beter voelde." Als crisisvrijwilliger is het uiteraard belangrijk om niet zelf besmet te raken, of om anderen niet te besmetten.
Ik kon enkele bewoners helpen om hun familie op te bellen. Dat was fijn: de dankbaarheid van de bewoners was heel groot nadat ze hun dochter of één van de kleinkinderen op hun schermpje konden zien. Op dag twee was het al iets drukker. Samen met één van de andere crisisvrijwilligers werd ik nu ook op andere taken gezet want er waren handen tekort bij het personeel. Uiteraard werden we goed bijgestaan zodat we voorzichtig en verantwoord hulp konden bieden aan de bewoners.
Aurélie
Crisisvrijwilliger
Het is normaal om angstig en onzeker te worden door de onzichtbare dreiging van het Covid-19-virus, dat zelfs voor virologen nog heel wat geheimen heeft. Als crisisvrijwilliger worden die onzekerheden of angsten misschien wel uitvergroot waardoor je de eventuele mogelijk intenser ervaart. Dit is volstrekt normaal en ook na je shift kunnen de gebeurtenissen nog nazinderen.
Aurélie vertelt: “Ik sliep de eerste nachten na mijn werk als crisisvrijwilliger iets minder vlot in dan gewoonlijk. Ik maakte me toch zorgen over het al dan niet besmet hebben van één van de bewoners, ook al heb ik zo goed mogelijk op de strikte hygiënemaatregelen gelet. De eerste nacht droomde ik dat ik ziek was. Ook nu ben ik nog steeds bezorgd wanneer ik berichten lees over besmette bewoners in een woonzorgcentrum."
Aurélies getuigenis stipt het belang van zelfzorg duidelijk aan. Onze dienst Dringende Sociale Interventie (DSI) biedt aan iedere vrijwilliger een zelfzorgplan aan. Daarnaast sta je er bij ons nooit alleen voor. Heb je nood aan een vertrouwelijk gesprek, maak je je ongerust over een toekomstige inzet of heb je een moeilijke dag als crisisvrijwilliger achter de rug? Dan staat DSI klaar voor de nodige ondersteuning. We hebben ook een Corona zorgpagina waar we regelmatig polsen naar de gemoedstoestand van onze vrijwilligers. Verder voorziet DSI ook de infobrochure “Hoe ga je om met een schokkende gebeurtenis?”. Meer informatie over de psychosociale ondersteuning vind je hier.
