Rode Kruis heeft je hulp nu nodig
Hoe kan je helpen
Een embleem met geschiedenis
Henry Dunant - de Zwitserse bankier die in 1863 het Rode Kruis oprichtte – koos als embleem het rode kruis op een witte achtergrond. Intussen is het een universeel erkend herkenningsteken geworden voor goederen en personen die instaan voor de medische verzorging in conflictsituaties. Het embleem moet zorgen voor bescherming en respect.
Rode halve maan en rode kristal
Later werden ook de rode halve maan en het rode kristal erkend als universeel embleem. Ze hebben dezelfde betekenis als het rode kruis en hebben hetzelfde beschermde statuut. Je mag ze in vredestijd gebruiken voor activiteiten zoals de opvang van asielzoekers, sociale activiteiten, eerste hulp en bloedvoorziening.
Internationaal beschermd
De regels van het internationaal humanitair recht bepalen dat het beschermde emblemen zijn. Die bescherming is van cruciaal belang om onze onpartijdigheid te behouden. Onpartijdigheid is immers onlosmakelijk verbonden met het bieden van humanitaire bijstand.
Misbruik van embleem
Verkeerd gebruik of misbruik van onze emblemen - het rode kruis of de rode halve maan - komt veelvuldig voor. Het gebeurt zowel in vredes- als in oorlogstijd. Soms uit onwetendheid, maar vaak ook opzettelijk.
Preventief optreden
Tegen het verkeerd gebruik uit onwetendheid kunnen we preventief optreden. Bijvoorbeeld door informatie te verspreiden over de betekenis en het beschermd statuut. Het grote probleem is vandaag echter het opzettelijke misbruik van onze emblemen in conflictsituaties, en bij opzettelijke aanvallen gericht tegen personen en goederen die de bescherming van het embleem genieten.
Probleem voor de hele humanitaire wereld
Schendingen van het Rode Kruis- of Rode Halve Maanembleem nemen we zeer ernstig. Ze zijn niet alleen een probleem voor de Rode Kruis- en Rode Halve Maanbeweging, maar voor de hele humanitaire wereld. De schendingen raken immers het fundamentele principe dat slachtoffers van gewapende conflicten recht hebben op hulpverlening en dat hulpverleners toegang moeten krijgen tot de slachtoffers.