Een beetje thuiskomen bij het Rode Kruis in Suriname

Britt is adjunct-verantwoordelijke binnen het Jeugd Rode Kruis van afdeling Sint-Lenaarts. Als studente Journalistiek trok ze via het project Beyond Your World naar Suriname waar ze enkele reportages maakte. Maar Britt werd er ook als Rode Kruisvrijwilliger een paar ervaringen rijker…

Ik heb een curieuze neus, waardoor ik als Vlaamse Rode Kruisvrijwilliger toch wel erg benieuwd was naar het werk van het Surinaamse Rode Kruis. Daarom maakte ik tijdens mijn verblijf in Suriname een afspraak met Angela van der Kooyen, communicatieverantwoordelijke binnen het Surinaamse Rode Kruis.

In 1940 werd in Suriname het Rode Kruis opgericht, gestuurd vanuit Nederland. Sinds 1975 is Suriname een onafhankelijk land. Hoewel ook bij hen de koloniale geschiedenis nog steeds zichtbaar is, is het Surinaamse Rode Kruis goed op weg om haar eigen weg te banen.

- Het hoofdgebouw van het Surinaamse Rode Kruis.

Trots vertelt Angela me dat hun werking zo’n 250 vrijwilligers kent die verbonden zijn aan bepaalde afdelingen. Zo zijn er welzijnvrijwilligers die activiteiten organiseren voor kwetsbare groepen. Vorig jaar werd er op Wereld Rode Kruisdag bijvoorbeeld een heus eetfestijn georganiseerd waarbij gekookt werd voor de buren. Daarnaast zijn er zo’n 100 rampenhulpvrijwilligers en ook binnen de Nationale Bloedbank en op het gebied van communicatie en ICT zijn er enkele Rode Kruisvrijwilligers actief.

Een grote groep vrijwilligers zijn jongeren. Ze zijn verenigd in Club25. Deze groep wil jongeren tussen 18 en 25 jaar stimuleren om er een gezonde leefstijl op na te houden en veilig en regelmatig bloed te geven. Jonge bloeddonoren kunnen immers voor een langere periode bloed geven. Het doel is om rond je 25ste jaar al 25 keer veilig bloed te hebben afgestaan.

Naast het motiveren tot het doneren van bloed, organiseert Club25 ook tal van activiteiten zoals trainingen, workshops, fundraising, teambuildingsessies, een kamp, dagtripjes, sportdagen… Een Jeugd Rode Kruis, zoals ik het ken als jeugdbeweging, kennen ze in Suriname niet. Ik was echter wel meteen onder de indruk van Club25. Toen ik Angela hoorde vertellen, was ik oprecht enthousiast: een mooi initiatief dat duidelijk haar doel niet mist.

De Surinamers associëren hun Rode Kruis voornamelijk met het geven van bloed, omdat ze de werking niet kennen. Daar zou men graag verandering in brengen. “Het hoeft niet altijd bloed te zijn, ook tijd is erg belangrijk”, vertelde Angela me. De zoektocht naar vrijwilligers blijft ook hier in Suriname doorgaan.

- De Nationale Bloedbank van het Rode Kruis in Suriname.

Ik had uren met Angela kunnen blijven babbelen, geloof ik. Zelf studeerde en woonde ze een tijdje in Nederland, maar haar hart bracht haar terug naar Suriname. Net zoals vele Surinamers is ze erg trots op haar land en cultuur, waar ze dan ook graag aan wil meewerken. Na een fijn gesprek stelde ze me voor aan enkele mensen en gaf ze me een rondleiding bij de Nationale Bloedbank. Wat een knap gebouw!

Ik ben erg blij dat ik een bezoekje aan het Surinaamse Rode Kruis heb kunnen brengen en dat is schijnbaar wederzijds…

Een beetje beroemd via de Facebookpagina van het Rode Kruis.

Deze productie is gemaakt in het kader van het journalistieke trainingsprogramma Beyond Your World.