Al meer dan 50 jaar Rode Kruisvrijwilliger

Ik was amper 11 jaar oud toen ik deel ging uitmaken van de toenmalige Nationale dienst der kadetten van het Rode Kruis. In april 1968 kreeg ik er de totemnaam “hamster”, iets waar mijn gretigheid ongetwijfeld veel mee te maken had. Diezelfde eigenschap zorgde er ook voor dat ik heel wat functies invulde bij het Rode Kruis. Zo was ik van ’72 tot ’78 centrumleider van Jeugd Rode Kruis in Oostende. Op mijn 18e ging ik voor het eerst mee op pad om de Rode Kruissticker te verkopen én werd ik bloeddonor. Twee zaken die ik tot op heden nog steeds doe!

Maar mijn liefde voor het Rode Kruis gaat – letterlijk én figuurlijk – nog veel verder! Tijdens een eerstehulpopleiding leerde ik in 1976 Rita kennen. Een jaar later trouwden we en gingen we met een Rode Kruisjeugdkamp op huwelijksreis naar Chevlipont. Kort daarna verhuisden we en sindsdien ben ik actief in afdeling Bredene.

Wat ik zoal gedaan heb binnen Rode Kruis-Vlaanderen? Goh, het aantal cursussen en opleidingen dat ik ondertussen gevolgd heb, is bijna niet meer te tellen: psychosociale hulpverlening, ambulancier, radiocommunicatie, gewesthoofd hulpdienst, diensthoofd PHE, simulant,… Ik hou van variatie, maar als ik er toch één activiteit moet uitpikken is het die van lesgever. Na 40 jaar geef ik nog steeds met hart en ziel eerstehulpopleidingen aan inwoners en verenigingen uit Bredene.

6 maart 1987 en 26 juli 1997 zijn twee data die voor altijd in mijn geheugen gegrift staan als Rode Kruisvrijwilliger. Na de ramp met de Herald of Free Enterprise was ik bij de eerste aanwezige hulpverleners en de crash op de vliegshow in Oostende zorgde ervoor dat mijn begeestering en inzet nog meer aangewakkerd werd.

In april vorig jaar mocht ik 50 kaarsjes uitblazen als Rode Kruisvrijwilliger, maar dit moment viel jammer genoeg samen met een zwaar persoonlijk moment. Er werd een gezwel opgemerkt in mijn rechterbeen en amputatie was noodzakelijk. De verslagenheid was groot, maar ondertussen zijn we bijna een jaar verder en blijf ik me met veel moed inzetten voor het Rode Kruis. Hiervoor kan ik steeds rekenen op hulp van andere vrijwilligers met in het bijzonder die van collega's Johan Lambersy en Christel Coucke.

Afscheid van Hubert

In januari 2018 moesten we afscheid nemen van Hubert. Ondanks zijn inzet, volharding en strijdlust verloor hij de strijd tegen een slepende ziekte. Hubert, je zal gemist worden! Niet alleen als vrijwilliger maar vooral als de vriend die we voor altijd in onze harten dragen.