Peter Janssens

Rode Kruis heeft je hulp nu nodig

Hoe kan je helpen

Kan je ons iets meer vertellen over je rol als vrijwilliger binnen het Rode Kruis?

Als bloedgever wou ik me enkele jaren geleden inzetten op lokaal vlak om bloedgeven te promoten. Afdeling Tienen bood me toen de gelegenheid om dit onder hun vleugels uit te werken. Op korte tijd werd ik afdelingsverantwoordelijke bloed en plasma voor het werkgebied van afdeling Tienen. In die functie kan ik me creatief uitleven om het bloedgeven te stimuleren.

Daarnaast ben ik na een cursus Eerste Hulp bij de hulpdienst aan de slag gegaan en ben ik betrokken bij de organisatie van de jaarlijkse stickerverkoop. Je ziet, deze hobby is ondertussen een beetje uit de hand gelopen. Gelukkig is mijn partner mee in dit avontuur gestapt en zelfs onze oudste dochter is ondertussen actief geworden in de nazorg.

De laatste twee jaar ben ik ook vrij actief bij de Hulpdienst en ging ik mee helpen op grotere evenementen zoals Werchter, Suikerrock en de doortocht van de Ronde van Frankrijk. Ook bij de opstart van de opvang van asielzoekers in WTCIII was ik betrokken.

Wat vind je zelf het fijnste aan het werk als vrijwilliger?

Het sociale contact, de babbel, de appreciatie en de voldoening die je ervaart, bezorgen mij keer op keer een mentale boost. Voor sommigen is dit de ideale manier om te ontsnappen aan de ratrace. Als vrijwilliger kan je een zinvolle en belangrijke rol spelen binnen de samenleving. Eigenlijk vat deze slogan het perfect samen: "Vrijwilligers worden niet betaald. Niet omdat ze waardeloos zijn, maar omdat ze onbetaalbaar zijn."

Hoe probeer je mensen te stimuleren om bloed te geven en vrijwilligers te begeleiden?

Om vrijwilligers te begeleiden hebben we een infoblad opgemaakt dat kan dienen als leidraad. Verder probeer ik via sociale media een breder publiek te bereiken. Ik promoot er evenementen, post er zelfgemaakte filmpjes, zorg voor foto's van de bloedafnames en activiteiten van de afdeling. Bestaande donoren proberen we zo goed mogelijk in de watten te leggen door bijvoorbeeld na de bloedafname een dessertenbuffet te voorzien.

Wat zal je altijd bijblijven?

In 2014 werd ik op Werchter benaderd door een dame die viel op mannen in een 'uniform'. Dit tot groot jolijt van mijn collega die mee op pad was. Ik heb me daar toen heel diplomatisch proberen uit te praten door te vertellen dat zoiets echt niet kon tijdens de werkuren en het feit dat we standby waren voor moest er ergens iets foutlopen. Een hilarische situatie, vooral omdat ze nadien haar pijlen richtte op de festivalgangers zelf.