Rode Kruis heeft je hulp nu nodig
Hoe kan je helpen
Volg een opleiding"Het kan zo dicht bij jou gebeuren en dan is het zo belangrijk dat je weet wat te doen"
Sven Kamiel is 21 en afkomstig uit Sinaai. Naast zijn studies Internationaal ondernemen aan de Artevelde Hogeschool in Gent werkt hij voor Pepperminds. Hiervoor trekt hij geregeld de straat op om voorbijgangers de mogelijkheid te geven kwetsbare mensen te steunen door een gift aan het Rode Kruis.
"Ondertussen werk ik al meer dan een jaar voor projecten van het Rode Kruis. Eerst aan het project ‘Groetjes uit Zuienkerke’ waar fondsen werden gezocht voor Aangepaste vakanties en zorghotel Polderwind zodat ook mensen met een beperking op vakantie kunnen. Nu werk ik voor het project ‘Staying alive’. Dit project focust op het belang van de eerstehulpcursussen van het Rode Kruis.
Om de straat op te trekken voor dit project moest ik zelf leren reanimeren bij Rode Kruis-Vlaanderen. Ik had dit al wel ooit geleerd, maar dat was al even geleden. Toch leek de opleiding mij goed te liggen want ik was meteen weg de instructies. Het is heel belangrijk om te weten waarover je praat als je anderen wil overtuigen van je project. Zo heb ik maanden met mensen gebabbeld over het hoge aantal hartstilstanden in ons land en hoe belangrijk het is om op zo’n momenten te kunnen helpen. Het is dan ook ironisch dat - juist tijdens zo’n uitleg - ik zelf iemand heb moeten helpen reanimeren.
Ik stond op straat – in trui en T-shirt van het Rode Kruis- en plots kwam er een man naar ons toe. Hij vertelde dat iemand een hartstilstand had gekregen en vroeg of wij konden helpen. Ik ben in volle vaart naar een groep mensen toegelopen. Er lag een dame op de grond en er stond heel veel volk rond. De echtgenoot van de dame stond er ook bij. Hij was duidelijk heel aangedaan en erg emotioneel.
Een man zat langs de dame en gaf haar hartmassage, ‘pompen’ als het ware. Hartmassage geven is erg zwaar: je moet de borstkas redelijk diep indrukken, op het juiste tempo én dit blijven doen tot ziekenwagen komt. Dit alleen doen is moeilijk vol te houden. Dat had ik geleerd tijdens de laatste opleiding. Dus ik heb mij tegenover de man gezet – zijdelings langs de dame – en heb hem gevraagd of ik kon helpen. Ik heb het van hem overgenomen en 2 of 3 minuten hartmassage gegeven. Al kunnen dat evengoed 5 minuten geweest zijn, op dat moment had ik echt geen besef van de tijd.
Daarna kwam de ziekenwagen. Ik was onder de indruk dat ze zo snel daar waren. Ze wisten direct wat te doen: een infuus toedienen, een mondmasker en defibrillator klaarhouden ... de dame was in goede handen. Echt sterk werk! Ik heb nog een vijftal minuten staan kijken en ben dan doorgegaan. Eerlijk, ik moest achteraf toch bekomen van de situatie.
De man met wie ik hartmassage had gegeven, werkte op de spoeddienst. Het gaf mij toen echt een goed gevoel dat we allebei wisten wat we moesten doen.
Ik heb nu zelf ervaren hoe belangrijk het is om te kunnen helpen, te weten hoe je moet reanimeren. Tijdens zo’n opleiding is dat allemaal goed en wel, en je zit daar met je collega’s, een jonge groep mensen die een leuke, leerrijke training volgen. Maar in het echt is het helemaal anders. Het kan zo dicht bij jou gebeuren en dan is het zo belangrijk dat je weet wat te doen. Daarom is het zo belangrijk dat je tijdens de opleiding niet alleen kennis opdoet, maar ook aangespoord wordt om niet bang te zijn. De opleiding heeft mij geholpen om te durven helpen. Het is echt niet moeilijk, maar je moet wel weten hoe je hartmassage geeft, hoe hard je duwt, hoe lang je doorgaat, ... Maar weet vooral dat zonder jouw hulp de overlevingskans van het slachtoffer nog lager is!"