Levens redden met het Griekse Rode Kruis

Caroline Haga, verantwoordelijke noodcommunicatie binnen de Internationale Rode Kruisfederatie (IFRC), trok onlangs naar Griekenland en liep daar enkele dagen mee met medewerkers van het Griekse Rode Kruis. Dagen waarin heel wat mensenlevens op het spel stonden.

Het is zonnig wanneer ik om 9u arriveer in Eftalou, een stadje in het noorden van Lesbos. Ik ben op weg naar de plek waar dagelijks duizenden vluchtelingen per boot arriveren. Ter plekke zie ik meteen zes Griekse Rode Kruismedewerkers die de Turkse kustlijn in het oog houden. Ze vertellen me dat het al twee dagen rustig is. Voorlopig zijn er 'amper' vijf boten te bespeuren. In mijn ogen is dat best veel aangezien in iedere boot zo'n 40 man zit. Maar ze maken meteen duidelijk dat dit niets is in vergelijking met de 30 à 60 boten die vaak dagelijks toekomen. Teamleider Vasilis Hantzopoulos: "Het is echt vreemd dat er zo weinig boten in aantocht zijn want het weer is perfect om de oversteek te wagen. Ik maak me echt zorgen." Hij vertelt me dat er geruchten de ronde doen dat de mensensmokkelaars tijdelijk zonder boten zitten en er daarom geen overtochten plaatsvinden.

Het Griekse team is samengesteld uit professioneel getrainde krachten én vrijwilligers. Ze volgden gedurende 15 maanden een intensieve cursus om dit werk te kunnen doen. Vasilis (45) werkt al 25 jaar als vrijwilliger voor het Rode Kruis, Ioanna Papadimitriou (42) al 12 jaar en de rest van de groep 4 jaar.

Ze nemen me mee naar een uitkijkpost in de bergen waar het niet lang duurt voor we iets oranje spotten zo'n vijf kilometer verder. Dit is geen vissersboot, maar een boot vol vluchtelingen. "We wachten hier tot we zeker weten welke richting ze uitgaan. Aangezien de vluchtelingen zelf sturen en meestal geen kennis van zaken hebben, is het niet evident om te weten waar ze ergens aan land gaan."

Wanneer de boot dichtbij de kust is, haasten we ons ter plekke. Twee van de teamleden dragen een duikpak en lopen meteen het water in om de boot veilig aan land te brengen. De anderen proberen iedereen te kalmeren en helpen de vluchtelingen één voor één uit de boot. Kinderen worden gedragen zodat ze zichzelf niet kwetsen aan de rotsen die uit het water steken. Meteen wordt nagegaan of de vluchtelingen gewond zijn. Ze hebben geluk gehad want iedereen blijkt in goede gezondheid te zijn. De dag nadien was ik getuige van een situatie die jammer genoeg helemaal anders verliep...