'Onze preventieve hulppost is géén hotel'

Koen Bordeaud'huy

Afdeling Rode Kruis-Oudenaarde

• 40-tal Hulpdienstvrijwilligers waarvan 28 heel actieve hulpverleners
• 20-tal extra vrijwilligers die hun steentje bijdragen (bijvoorbeeld Secretaris, penningmeester, mensen die bloedafnames in goede banen leiden, Zorgbibvrijwilligers, ... )

Preventieve hulppost Feest in het Park

• Wat is een preventieve hulppost?
• Hoeveel mensen werken eraan mee?
• Wat komt er allemaal bij kijken?

Wat doen jullie precies op Feest in het Park?

“Feest in het Park is een mini-festival dat je moeilijk kan vergelijken met pakweg Werchter, maar ondertussen bestaat het wel al 20 jaar en is het ook serieus uitgebreid ten opzichte van vroeger. Om je een idee te geven: vorig jaar was er een opkomst van gemiddeld 7.000 mensen per dag, met een piek op zondag. Dit jaar staan onder andere dEUS, Milow, The Van Jets, en Arsenal op het podium. Rode Kruis-Vlaanderen heeft een hulppost op het festivalterrein en eentje op de camping. In totaal zijn er 20 vrijwilligers op het festivalterrein per shift aanwezig. Op de camping staan er gemiddeld 7 hulpverleners klaar. Verder hebben we ook 3 ziekenwagens paraat staan. Met de opbouw inbegrepen zullen we maar liefst 6 dagen stand-by zijn.”

Wat doen jullie als er een aanvraag voor een preventieve hulppost binnenkomt?

“Wij krijgen de aanvraag liefst 3 maanden op voorhand, maar soms gebeurt het ook kort dag. Na de aanvraag verzamelen we zoveel mogelijk informatie over het festival of event. Hadden we er vorig jaar ook een preventieve hulppost? Welk soort festival is het? Wanneer gaat het door? Hoeveel toeschouwers worden verwacht? Hoeveel deelnemers zijn er indien het een sportevent betreft? Welk weer wordt er voorspeld? Al die informatie wordt ingebracht in ons computersysteem zodat we een risicoanalyse kunnen uitvoeren. Afhankelijk van de uitkomst daarvan wordt bepaald hoeveel vrijwilligers we gaan inzetten, hoeveel ziekenwagens stand-by moeten staan en welk materiaal we nodig hebben. Het is dus niet aan de organisator om te bepalen wat kan en wat niet kan.”

Hebben jullie de handen vol tijdens zo’n festival?

“Vorig jaar hebben we zo'n 620 keer eerste hulp (huidwonden, verstuikingen, blauwe plekken, allergische reacties,…) toegediend en twee medische interventies uitgevoerd. Acht mensen moesten afgevoerd worden naar het plaatselijke ziekenhuis. De eerste uren van het festival is het relatief rustig en is er heel weinig verzorging nodig, maar hoe later het wordt hoe meer mensen langskomen. Het koude en slechte weer zorgden tijdens vorige editie voor redelijk wat problemen. De hulppost op de camping heeft het natuurlijk wel iets rustiger dan de hoofdpost op het terrein. Iedereen draait shiften van 8 à 10 uur en kan daarna in het lokaal van Rode Kruis-Oudenaarde of op de camping slapen. Maar de meeste van onze vrijwilligers gaan gewoon thuis overnachten. Rond 14u hebben we dan overleg met de burgemeester, brandweer, politie en het hoofd van de spoedafdeling – een soort mini veiligheidscel - en bekijken we of alles goed verlopen is, waar er bijgestuurd moet worden en of er opmerkingen zijn.”

Moet je vaak op je strepen staan in de hulppost?

“Tijdens Feest in het Park moeten we vooral kordaat zijn. Er zijn altijd jongeren die denken dat ze in onze hulppost kunnen uitrusten, maar wij zijn geen hotel. We behandelen ze, maar nadien moeten ze de tent wel verlaten. Vorig jaar hebben we er twee keer de security moeten bijhalen, maar uiteindelijk is alles zonder agressie verlopen.”

Heb jij zelf al te maken gehad met overdreven agressie?

“Ja, toch wel. Ik ben op een crossevent ooit tussenbeide moeten komen toen een mama verbaal heel agressief uit de hoek kwam nadat haar kind gevallen was en een ernstige beenwonde had opgelopen. De dokter kon hierdoor zijn werk niet doen. Ik ben met die mevrouw gaan praten om uit te leggen waarom haar zoontje naar het ziekenhuis in Oudenaarde, en niet naar Aalst, gevoerd moest worden. Nadat ik haar beloofd had dat ik bij hem zou blijven in de ambulance en in het ziekenhuis, kalmeerde ze. Achteraf heb ik van dat jongetje zelfs nog een tekening gekregen om me te bedanken.”

Zijn er zaken die je bijblijven als vrijwilliger?

“Een reanimatie blijft altijd nazinderen. Zelf heb ik het al een paar keer meegemaakt. Zoiets vergeet je niet snel. Gelukkig kunnen we er binnen de afdeling met elkaar over praten, maar het kan soms blijven nazinderen.”

Waarom ben je na al die jaren nog steeds betrokken bij Rode Kruis-Vlaanderen?

“Enerzijds omdat we in Oudenaarde momenteel met een heel toffe bende vrijwilligers zitten. We lachen heel wat af, we amuseren ons en zijn zelfs een hechte groep geworden. Anderzijds is het natuurlijk ook heel fijn om mensen te helpen en er te zijn voor hen. Dat klinkt misschien cliché, maar het helpen helpen-gegeven is wel ontzettend belangrijk voor mij.”