Plasmadonor Olivier (53): “Ik zit aan 385 donaties… En ik blijf komen!”

Het is rustig in het donorcentrum in Brussel wanneer we Olivier ontmoeten. Naast hem zit een man met een brilletje die bloed geeft terwijl hij de krant leest. Verderop is ook nog een dame aanwezig wiens bloed momenteel gefilterd wordt: haar plasma vult een aparte zak, de rode bloedcellen krijgt ze via het plasmaferesetoestel terug.

Twee keer per maand me-time

“Normaal praat ik niet zoveel tijdens mijn donatie.” Olivier kijkt me aan, hij heeft guitige ogen, die passen bij zijn sappige manier van praten. “Ik kom hier altijd een uurtje bijslapen”, zegt hij, de naald al in de arm. “Na het werk is zo’n uurtje me-time altijd welkom. De verpleegkundigen kennen me hier ondertussen ook. Als ik té erg snurk, maken ze me wel wakker. (lacht)”

Olivier heeft ondertussen al 385 donaties op zijn teller staan: 209 keer bloedplaatjes, 63 keer bloed en 113 keer plasma. Nu is hij dus net begonnen aan plasmadonatie 114. “Ik geef al 15 jaar bloed, bloedplaatjes of plasma. Sowieso probeer ik iedere twee weken langs te komen om plasma te geven, dat is zo’n beetje mijn vaste afspraak op maandag. En als het dan een feestdag is, kom ik graag op dinsdag.”

Op de lappen met de dochter

“Elke twee weken ga ik meteen ook even dag zeggen tegen mijn dochter. Die woont hier 200 meter verderop. 2 vliegen in één klap: een uurtje rusten én mijn dochter bezoeken."

Mijn vrouw had kanker

Oliviers vrouw kreeg een tijd geleden af te rekenen met het Burkitt-lymfoom, een agressieve tumor die zich bij haar manifesteerde als acute leukemie. “Die kanker heeft veel kapot gemaakt bij haar. Ze kan zich minder lang concentreren, is sneller ziek en haar geheugen werkt niet altijd even goed meer. Maar mijn fratsen onthoudt ze wel nog (lacht).”

“Dokters hebben mijn vrouw zeker acht zakken plasma toegediend”, herinnert Olivier zich. “ Of dit de reden is waarom ik nog altijd doneer? Niet meteen, ik vond én vind het belangrijk om mijn medemens te helpen. Als dat met iets evidents als bloed of plasma geven kan, dan is het des te gemakkelijker.”

J’ai fait ma bien

“Ik vind het ook fijn dat ik niet per se geld moet geven om iets goeds te kunnen doen voor een ander. Het kost me niets, behalve tijd, en die gebruik ik zinvol door een uurtje bij te slapen. Elke keer ik het donorcentrum hier verlaat, ben ik tevreden: J’ai fait ma bien. En ik weet dat de verpleegkundigen van het donorcentrum dat ook appreciëren. Het is niet voor niets dat ze hier in alle talen “dank u” op de muren hebben geschreven.”