Internationaal Strafhof
Sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog leefde het idee binnen de internationale gemeenschap om een permanent Internationaal Strafhof op te richten voor de berechting van internationale misdaden.
Statuut van Rome
Na de creatie door de Verenigde Naties van twee ad-hoctribunalen ter bestraffing van ernstige schendingen van het internationaal humanitair recht in het voormalige Joegoslavië en Rwanda, startten in 1994 onderhandelingen voor de oprichting van een permanent Internationaal Strafhof. Dit leidde in juli 1998 tot de aanvaarding van het Statuut van Rome voor een Internationaal Strafhof. Na de ratificatie door 60 staten trad het Statuut in werking op 1 juli 2002.
Bevoegdheden
Het Internationaal Strafhof is bevoegd voor de berechting van:
- genocide
- misdaden tegen de mensheid
- oorlogsmisdaden
Op termijn zal het Internationaal Strafhof zich ook kunnen uitspreken over daden van agressie.
Volgens het internationaal humanitair recht blijven staten de eerste verantwoordelijke voor de bestraffing van ernstige inbreuken op het IHR. Staten moeten personen die beschuldigd zijn van oorlogsmisdaden voor hun eigen nationale rechtbanken vervolgen of deze personen uitleveren voor berechting in een ander land. Wanneer ze niet bereid of niet bij machte zijn om vermoedelijke oorlogsmisdadigers te vervolgen, kan het Internationaal Strafhof volgens het principe van complementariteit zijn bevoegdheid opnemen.
Een zaak kan voor het Internationaal Strafhof gebracht worden:
- op vraag van een staat die partij is bij het Statuut
- op doorverwijzing van de VN-Veiligheidsraad
- op initiatief van de openbare aanklager
Den Haag
Het Internationaal Strafhof is gevestigd in Den Haag, maar het kan ook beslissen elders zitting te houden. België ratificeerde het Statuut van Rome op 28 juni 2000.