Verdragen
Ondertekening van een Verdrag
De ondertekening van een verdrag is meestal niet voldoende opdat alle bepalingen formeel bindend zijn voor een staat (tenzij wanneer dit expliciet in het verdrag is vermeld). De meeste verdragen moeten geratificeerd worden vooraleer het verdrag in werking treedt voor een staat. Dit wil zeggen dat een staat een instrument ter ratificatie (formele akte) naar de depositaris of bewaarder van het verdrag moet sturen (vaak is dat de secretaris-generaal van de Verenigde Naties) waarin duidelijk gesteld wordt dat de staat de beslissing heeft genomen om gebonden te worden door het verdrag.
De ondertekening van een verdrag heeft echter juridische gevolgen. Volgens artikel 18 van de Verdrag van Wenen inzake het Verdragenrecht, is het een staat verboden om na ondertekening handelingen te stellen die het doel van het verdrag zouden schaden.
Ratificatie van een Verdrag
De ratificatie van een verdrag is de meest gangbare manier voor een staat om partij te worden bij een verdrag. Dit proces in twee stappen (ondertekening en ratificatie) laat nationale autoriteiten toe om eerst zelf over het verdrag te bezinnen en te debatteren, vooraleer ze beslissen om er formeel toe gebonden te worden. Eens een staat partij is bij een verdrag, worden alle verplichtingen onder dat verdrag bindend voor de staat (behalve indien de staat geldige voorbehouden heeft gemaakt bij een of meer verdragsbepalingen).
Toetreding tot een verdrag
Toetreden tot een verdrag heeft een identiek gevolg als de ondertekening en ratificatie van een verdrag: de staat wordt door toetreding partij tot een verdrag. Een staat is genoodzaakt om toe te treden wanneer het verdrag geen nieuwe ondertekenaars toelaat nadat het verdrag in werking is getreden. Indien een staat dit verdrag niet ondertekend heeft, maar toch partij wil worden tot het verdrag, moet het tot het verdrag ‘toetreden’.
Depositaris/ bewaarder
Nadat een verdrag gesloten wordt, worden alle geschreven documenten (de formele bewijzen dat staten verklaard hebben gebonden te worden door het verdrag), alsook de mogelijke voorbehouden en verklaringen bij het verdrag, ondergebracht bij een depositaris. Multilaterale verdragen worden meestal toevertrouwd aan een internationale organisatie of aan de secretaris-generaal van de VN. De depositaris heeft de volgende taken:
- alle kennisgevingen en documenten die gerelateerd zijn aan de verdragen te aanvaarden, te toetsen aan de formele vereisten van
- het verdrag en te bewaren
- het verdrag te registreren
- alle betrokken partijen op de hoogte te houden van relevante handelingen