Een blik achter de schermen van onze hulppost tijdens de Lokerse Feesten

Rode Kruis heeft je hulp nu nodig

Hoe kan je helpen

Zaterdag, dag twee van de Lokerse Feesten en het plein is helemaal uitverkocht. Zo’n 15.000 festivalgangers komen vanavond genieten van de optredens van Yevgueni, Clouseau en Marco Borsato. Nadien geeft dj Dirk Stoops ook nog het beste van zichzelf. Zeventien Rode Kruisvrijwilligers van de afdelingen Lokeren, Temse, Dendermonde, Moerbeke, Kalken en Destelbergen staan de hele avond én nacht op post om bezoekers op te vangen en te helpen waar nodig. Amper 1 uur nadat de hulppost van start ging, moesten al 8 bezoekers met blaren en wespensteken verzorgd worden. Nadien valt het een tijdje stil.

Caroline, hulppostoverste, heeft dan even tijd om uit te leggen hoe de vrijwilligers te werk gaan op zo’n avond. “Op het terrein staan 3 groepen van telkens twee hulpverleners. Zij staan op vaste punten en schuiven ieder half uur door. Na anderhalf uur komen ze terug naar de hulppost om even te pauzeren. En dit tot ongeveer 3u ’s nachts. Vooral voor het team dat onder het podium post vat, is het nodig om ieder half uur te wisselen. Want ondanks het feit dat we daar oordopjes dragen, blijft de muziek er toch ontzettend luid.”

Wat meteen opvalt is de ontspannen sfeer die heerst tussen de vrijwilligers. Er wordt heel wat afgelachen en geplaagd, maar professionaliteit neemt de bovenhand wanneer er een oproep is of wanneer festivalgangers in de hulppost arriveren.

Flauwgevallen door warmte en drukte

Iets voor 21u komt een volgende feestvierder richting hulppost. Mevrouw heeft een snijwonde opgelopen die even ontsmet wordt door één van onze vrijwilligers. Nadien wordt er nog een pleister gekleefd en kan de dame in kwestie opnieuw het terrein op. Niet veel later is er opnieuw iemand die gestoken werd door een wesp. De steek straalt uit waardoor de onderarm van mevrouw helemaal rood ziet en ontzettend warm aanvoelt. Het aanbrengen van een ijszak heeft na tien minuten niet het gewenste effect. De hulpverleners raden de vrouw aan om even naar het ziekenhuis te gaan om een allergische reactie uit te sluiten.

Ik praat de hele tijd met het flauwgevallen meisje om haar gerust te stellen. We merken dat dit helpt, zeker bij kinderen.

Cindy, ondertussen al 10 jaar vrijwilliger, ontfermt zich over een 12-jarig meisje dat net binnengedragen werd door één van de securitymannen. Ze wordt op een brancard gelegd en meteen wordt haar bloeddruk gemeten. Cindy vraagt bij de mama van het meisje na of ze voldoende gegeten en gedronken heeft de afgelopen uren. Ook dit kan namelijk flauwtes veroorzaken. Dit blijkt in dit geval echter niet de oorzaak te zijn: de drukte tijdens het concert van Clouseau en het feit dat ze sowieso wel vaker last heeft van een lage bloedruk zorgden voor de flauwte. Aangezien het meisje rilt van de kou, haalt Cindy snel een deken in de hulppost. Tien minuten later wordt opnieuw de bloeddruk genomen. Die is ondertussen iets beter, maar het meisje ziet er nog steeds bleek uit en is niet in staat om zelfstandig rechtop te zitten. Cindy blijft de hele tijd met haar praten en stelt haar op die manier gerust. Een uur later heeft het meisje meer kleur, kan ze rechtop zitten en krijgt ze een wafel om op te eten. Stevig op de benen staan, lukt echter nog niet waardoor Cindy beslist dat ze nog even in de hulppost mag blijven. Dat iedereen begaan is met haar, wordt duidelijk wanneer ook de securityman die haar binnenbracht nog even komt kijken hoe het met haar gesteld is.

Intussen zagen we nog verschillende feestvierders passeren die bevangen werden door de warmte en de drukte, kwamen er een aantal kersverse mama’s langs die melk wilden afkolven op een rustig plekje en was er ook iemand die misselijk de hulppost binnen kwam.

Het zijn lange dagen tijdens zo'n festival, maar we blijven op post! En we proberen 's ochtends uit te slapen, anders kan je dit geen 10 dagen volhouden.

Iets na middernacht verlaat ik de hulppost, maar de 17 vrijwilligers gaan door tot ’s nachts en dat nog een hele week lang!