Het verhaal van Luk

18 mei 2019. Een dag om nooit te vergeten, maar wel om ver achter mij te laten.

Een dag waarop mijn leven compleet veranderde, maar daarvoor moest ik wel wakker geschud worden, letterlijk en figuurlijk.

Ik ging met mijn vrouw mee naar haar opleiding Simulant bij het Rode Kruis in Brugge. Tijdens een praktijkoefening werd ik plots onwel. Het harde verdict: een hartinfarct. De aanwezige Rode Kruisvrijwilligers startten onmiddellijk borstcompressies, sloten het AED-toestel aan en in een mum van tijd lag ik op de spoedafdeling van AZ Sint-Jan. Daar werd ik geïntubeerd en in een tijdelijke coma gebracht. Mijn leven hing aan een zijden draadje. Maar ik boekte snel vooruitgang: na 10 dagen liep ik alweer de trappen op en wandelde ik arm en arm met de kinesitherapeuten. Daar was mijn vrouw iets minder gelukkig mee (lacht).

Mijn leven is niet meer hetzelfde als voordien. Op aanraden van de hartspecialist volgde ik een 40-tal beurten hartrevalidatie. Alcohol heb ik verbannen, suikerhoudende dranken beperk ik en we maken thuis alles vers klaar, waar mogelijk vegetarisch. Mijn vrouw steunt me hier dan ook ten volste in, in je eentje kan je dat niet volhouden. Nu fiets ik als nooit tevoren en trap ik 250 watt. De dokter waarschuwt me wel elke keer opnieuw: “Doe mijn fiets niet kapot!” (lacht). Ik ben nu in topconditie. De ICD (Implanteerbare Cardioverter Defibrillator) onder mijn schouder en dagelijkse hartslagcontroles stellen me daarin wel gerust.

Maar niet op iedere hoek van de straat staat een Rode Kruisvrijwilliger klaar om je leven te redden. En wat heb je aan een AED-toestel als je niet weet hoe je het moet gebruiken? Iedereen kan leren reanimeren en defibrilleren, het is echt niet moeilijk. En fris je kennis van tijd tot tijd op, dat krikt je zelfvertrouwen op en houdt je up-to-date met de laatste eerstehulprichtlijnen.